Kopje kamelenmelk of -thee?
“Zou je kamelenmelk drinken?” Een vraag die voor Nederlandse begrippen vrij ongebruikelijk is. We hebben hier immers niet bepaald veel kamelen rondlopen. Een vraag waarop ik niet direct antwoord had toen die mij werd gesteld. Geen idee. Degene die mij de vraag had gesteld, voegde vervolgens toe dat je een kameel niet mag eten, omdat de Bijbel dit als onrein bestempeld. (Zie Leviticus 11:4). Dus opnieuw de vraag: “drink je dan wel de melk of niet?” Deze vraag was nog nooit in mij opgekomen. In de Nederlandse traditie kennen we in principe alleen maar melk van koeien, geiten en schapen. Alle drie dieren die volgens Bijbelse voorschriften rein zijn om te eten. Dus ik had hier nog nooit over na hoeven denken. Maar als je uit een land komt waar zowel het vlees als de melk van een kameel gebruikt wordt in de keuken, is het een begrijpelijke vraag om in het licht van de Bijbel te stellen.
Ik dacht er over na. Zou ik varkensmelk drinken als dat beschikbaar was? Er kwam een resolute ‘nee’ bij mij opborrelen. Het klinkt niet logisch om de melk te drinken van een dier waarvan de Bijbel zegt dat het eten van het vlees als onrein moet worden beschouwd. Als we het vlees niet mogen eten waarom zouden we dan de melk wél drinken? Hoewel de Bijbel geen onderbouwing geeft voor het aanduiden van sommige dieren als onrein, mogen we aannemen dat God er een goede reden voor heeft. Hij zegt nooit iets zomaar. Alles wat Hij voorschrijft, is uiteindelijk voor ons bestwil. In simpel vertrouwen ga ik er daarom vanuit dat deze dieren ongeschikt zijn als consumptiemiddel.
De gedachte van varkensmelk drinken vind ik overigens erg onsmakelijk. Komt dat door mijn sterke associatie bij dit dier met onreinheid of gewoonweg omdat het in onze maatschappij ongebruikelijk is? Zoiets als ‘wat de boer niet kent dat mot ie niet.’ Waarom drinken we eigenlijk geen varkensmelk in Nederland? Aan varkens hebben we hier geen tekort. Ik heb het eens opgezocht op internet. Het is economisch niet aantrekkelijk om varkensmelk voor consumenten te produceren. De varkens geven veel korter en minder melk dan koeien. Bovendien schijnt het knap lastig te zijn om uit de pak-em-beet veertien spenen van een varken het melk in je emmertje op te vangen. Het is niet onmogelijk en wordt sporadisch gedaan, maar al met al is het veel werk voor een relatief lage opbrengst. En dus blijft de meeste varkensmelk bestemd voor biggetjes.
Voor mij dus geen kamelen- of varkensmelk. Het kan geen kwaad om op de vraag voorbereid te zijn, mocht mij dit ooit eens worden aangeboden.
Kamelenthee daarentegen is een ander verhaal. Even een korte anekdote als afsluiting. Toen mijn man en ik ooit in Australië ergens zaten te ontbijten, liep ik naar de bar om een kopje thee te bestellen. Ik wilde kamillethee, aangezien ik last had van keelpijn. Ik was even kwijt wat precies het Engelse woord voor kamille was, dus sprak het Nederlandse woord zo Engels mogelijk uit: “I would like some camil tea please”. Het meisje achter de bar keek mij met een vreemde blik aan. “Sorry, what kind of tea??” Ik begreep uit haar blik dat ik het helemaal verkeerd zei en met een rood hoofd wees ik op de kaart de juiste thee aan. “Ah, camomile”, zei de serveerster. “Yes please”. Terug bij ons tafeltje realiseerde ik me hoe mijn fout over moest zijn gekomen: ‘camil’ klonk als ‘camel’! Terwijl ik in lachen uitbarstte, vertelde ik mijn man dat ik zojuist kamelenthee had besteld… Sindsdien is dit bij ons thuis een terugkerend grapje. Met enige regelmaat wordt er een verzachtend kopje kamelenthee gedronken, met een glimlach erbij.