In goede en in slechte tijden

Iets meer dan een jaar geleden is mijn lief aan zijn voet geopereerd. Het was medisch gezien geen noodzakelijke operatie, maar werd door de behandelende arts aangeraden om vroegtijdige slijtage aan knie en heup te voorkomen. Vanaf de dag van de operatie tot anderhalve week erna had ik verlof opgenomen van mijn werk om voor hem te kunnen zorgen.

Zorg voor elkaar
Ik heb mij verwonderd over sommige reacties die ik van mensen kreeg wanneer ik de reden van mijn aanstaande verlof vertelde: “je vlucht zeker het land uit?”, “ben je vast zo min mogelijk thuis?” en “zieke mannen zijn het ergst”. Natuurlijk zijn er leukere manieren om je verlof door te brengen dan een zieke te verzorgen. Maar ja, het is voor de ander ook geen pretje om geopereerd te worden. Dan is het toch fijn als je iemand naast je hebt om voor je te zorgen. Iemand die zowel fysieke als geestelijke ondersteuning geeft en voor afleiding zorgt. Is dat niet één van de redenen dat mensen hun levens met elkaar delen? Om er in goede en in slechte tijden voor elkaar te zijn? Gedeelde smart is immers halve smart.

Ervaringen delen
Overigens kijk ik op deze periode niet terug als een slechte tijd. Natuurlijk was niet altijd leuk of gemakkelijk, maar het brengt je ook weer dichter tot elkaar. Je deelt samen nieuwe ervaringen en doet samen nieuwe herinneringen op. Op sommige herinneringen kijk je later met een glimlach terug: ‘weet je nog, zuster Henk?’ en ‘die chirurg met zijn droge humor’. Of we lachen ons een scheur om die keer dat ik mijn lief bij een oversteekplaats bijna uit zijn rolstoel lanceerde omdat de stoep steiler afliep dan ik had gedacht.

Moeite
Die rolstoel trouwens. Dat is een hele ervaring op zich. We hebben twee keer een ommetje door de wijk gemaakt met die rolstoel. Ik vond het eerlijk gezegd best zwaar om hem voort te duwen. Om maar niet te spreken van de obstakels die je onderweg allemaal tegenkomt. Sindsdien denk ik met enige regelmaat aan een oud echtpaar dat ik wel eens bij ons door de wijk zie gaan. De man zit in een rolstoel en de vrouw duwt hem voort. Hij is een man van normaal postuur, maar zij is een klein, tenger vrouwtje, dat nauwelijks boven de rolstoel uitkomt. Het is me een raadsel hoe zij het voor elkaar krijgt om haar man constant vooruit te duwen. Voorheen stond ik er niet zo bij stil hoeveel moeite het haar moet kosten. Maar nu voel ik niets minder dan bewondering voor deze vrouw.

De kracht van liefde
Het is de kracht van liefde die ons er toe aanzet om voor de ander te zorgen en er voor de ander te zijn, ook als dat niet leuk of gemakkelijk is. En juist het delen van deze zorgen, het delen van de minder goede tijden, maken dat de liefde voor elkaar wordt verstevigd.

Ik had in die periode nergens liever willen zijn, dan aan zijn zijde. Tegelijkertijd ben ik blij dat hij weer helemaal op de been is en zelf kan lopen :)