Ghosten

“Ben je nu boos? Waar ga je heen?” Ik pakte zijn arm vast, maar hij rukte zich los en opende de deur. “Waarom praat je nou niet meer met me?” Zonder iets te zeggen, stevende hij naar buiten. “Alsjeblieft, zeg iets,” smeekte ik terwijl ik achter hem aan naar buiten stapte. Maar hij negeerde mij volkomen en liet me confuus staan bij de ingang van de caravan.

Silent treatment

Ik was veertien jaar oud en had ruzie met mijn eerst vakantievriendje. Terug bij onze eigen campingplaats vertelde ik mijn nicht in tranen wat er was gebeurd. Ik was niet zo zeer verdrietig omdat het uit was. Een paar dagen later zou de vakantie over zijn en ik was realistisch genoeg om te beseffen dat een langeafstandsrelatie niet zou werken op onze leeftijd. Bovendien was ik niet hotel-de-botel verliefd. Waarom huilde ik dan tranen met tuiten? Dit kwam door zijn silent treatment, dat trok ik niet. Als er iets is dat ik pijnlijk vind, is het wel genegeerd worden. Als u het weleens heeft meegemaakt, weet u hoe het voelt. Een term die tegenwoordig veel gebruikt wordt voor plotse radiostilte vanuit één kant in een relatie, is ghosting. Deze benaming kom je vaak tegen als het gaat over daten, wanneer na enkele dates één van de partijen opeens niets meer hoort van de andere partij. Zonder enige aankondiging of uitleg is op geen enkele manier nog contact te krijgen met de ander. Als een geest lijkt die ander verdwenen van de aardbodem. Dit plotse verdwijnen uit iemands leven beperkt zich echter niet tot romantische relaties. Uit onderzoek blijkt dat ghosting vaker voor komt bij vriendschappen dan bij dating. Veel slachtoffers hiervan gaan aan hun eigenwaarde twijfelen en kunnen er jarenlang last van hebben.

Buitensluiten

Hoewel ik kortstondig verdriet had over het negeren door mijn vakantielief, was dat lang niet zo erg als toen mijn beste vriendin in de brugklas mij ineens liet vallen. Bij mijn verkering was er al de veronderstelling dat onze relatie tijdelijk van aard was. Daarnaast was er een directe aanleiding voor zijn doodzwijgen, namelijk onze ruzie. Bij mijn hartsvriendin was dat een ander verhaal. We kenden elkaar al van de basisschool en waren op de middelbare school onafscheidelijk geworden. We deden alle opdrachten op school met elkaar, slenterden in de pauzes samen door de gangen, bleven vaak bij elkaar slapen en werden verliefd op dezelfde jongens. Dat laatste was nooit een probleem omdat die jongens meestal onbereikbaar voor ons waren. Tegen het einde van het schooljaar veranderde alles van de één op de andere dag. In de pauze zat ze met andere meiden en in de klas deed ze met hen de opdrachten die we kregen. We deden niets meer samen; niet op school, niet daarbuiten. Ze gaf geen uitleg en praatte niet meer met me. Het enige dat ze me duidelijk maakte, was dat voor mij geen ruimte meer was in haar leven. Het was alsof we nooit vriendinnen waren geweest.

Akelig voor iedereen

Dat deed pijn. Heel veel pijn. Ze liet me zitten vol met vragen en twijfels, maar ik durfde haar er niet mee te confronteren. Jarenlang heeft dit impact gehad op mijn vriendschappen. Ik hield altijd een bepaalde gereserveerdheid, want je wist maar nooit of een vriendschap echt was. In mijn achterhoofd hield ik er rekening mee dat vrienden op een dag zomaar konden besluiten dat ze geen zin meer in mij hadden. Op den duur heb ik geleerd die angst voor gebroken vriendschappen los te laten. Naarmate je ouder wordt, besef je steeds meer dat de meeste zaken in het leven een eindige houdbaarheidsdatum hebben. Ook heb ik geleerd dat er diverse legitieme redenen zijn om het contact met iemand te verbreken. Mensen die dat zonder tekst en uitleg doen, zijn meestal niet kwaadwillend, maar vinden het simpelweg moeilijk om hierover eerlijk te zijn. Ik las ergens in een artikel dat mensen die anderen ghosten vaak last hebben van schaamte en schuldgevoelens. Op den duur ontwikkelt een deel van deze mensen depressieve gevoelens. Ghosting is dus niet alleen schadelijk voor het ‘slachtoffer’, maar ook voor de ‘dader’.

God ghosten

Terwijl ik mijmer over ghosting, popt de gedachte op dat velen van ons regelmatig God ghosten. Hoe vaak zijn wij niet Oost-indisch doof als het aankomt op wat God tegen ons zegt? De één negeert Hem incidenteel, voor de ander is het een gewoonte. In de Bijbel kunnen we lezen dat God Zijn volk ermee confronteert dat ze Hem negeren: “Waarom gaf niemand antwoord toen Ik riep?” (Jesaja 50:2) en “… omdat Ik riep maar niemand antwoord gaf.” (Jesaja 66:4). In deze hoofdstukken wordt een beeld geschetst van God die op allerlei manieren contact met Zijn volk probeert te maken, maar geen respons krijgt. Hij herinnert hen aan alles wat Hij voor hen gedaan heeft, vertelt hen dat Hij het beste met hen voor heeft. Maar zij gaan hun eigen gang zonder acht te slaan op Zijn stem. Ik zie het beeld voor me van God als liefhebbende Vader die treurt om Zijn kinderen die Hem de rug hebben toegekeerd. Hij wacht geduldig en met open armen tot wij terugkeren naar Hem. Maar Hij zal niet voor eeuwig Zijn kinderen smeken naar Hem te luisteren. Hij waarschuwt ons dat als wij Hem doelbewust blijven negeren, Hij op een dag een grens trekt: “Dan zullen ze tot Mij roepen, maar Ik zal niet antwoorden.” (Spreuken 1:28)

Hoe is uw relatie met God? Hebt u er een gewoonte van gemaakt om uw oren voor Hem te sluiten? Of ziet u er naar uit om van Hem te horen? Weet dat Hij uw geluk voor ogen heeft. Met de woorden van de profeet (Jesaja 55:6) wil ik u op het hart drukken:

“Zoek de Heere terwijl Hij te vinden is”.