Aangestoken door God

“At the throne of heavenly grace obtain a preparation for ministering to the people.” – E.G. White, Prayer p.313

Vorig jaar ontdekte ik het initiatief van de Generale Conferentie van onze kerk ‘10 days of prayer’, dat al een paar jaar achter elkaar in januari wordt gehouden. Ik las op de website allerlei mooie getuigenissen van mensen die eerder hadden mee gedaan. Wow, dacht ik, wat geweldig als gebeden op die manier worden verhoord! Ik besloot om ‘een beetje’ mee te doen. Ik las iedere dag het materiaal van die dag en deed vervolgens een kort gebed. Ik had geen specifiek doel of bepaalde wens voor ogen voor deze gebedsperiode en deed niet in volle overtuiging mee. Dit kwam mede doordat ik er pas op het laatste moment mee in aanraking kwam. Hoewel deze periode geen bijzonder grote indruk op mij maakte, had het wel mijn interesse gewekt. Het leek mij mooi om het jaar daarop ‘echt’ mee te doen met (een deel van) onze gemeente. Dit is ook de opzet van deze tien dagen van gebed, dat deelnemers hun krachten bundelen in gebed.

Twee keer had ik afgelopen jaar het balletje in onze kerk opgegooid, zonder concreet resultaat. Ik liet het voor wat het was. Tot de dag dat de tien dagen begonnen en ik er aan herinnerd werd. Tja, ik wilde graag mee doen, maar ik wilde het niet opnieuw alleen doen. Dat vond ik weinig motiverend. Twijfelend wierp ik een blik op de website en bekeek de materialen. Wat toevallig! Als onderwerp was het heiligdom gekozen, een onderwerp waarover ik met een vriendin een week later Bijbelstudie zou gaan doen. Mijn wens om mee te doen groeide. Ik had me er alleen niet op voorbereid en vroeg mij af hoe ik er de tijd voor moest maken. Ook vond ik dat als ik zou deelnemen, ik dan toegewijd moest zijn onder andere door te ‘vasten’ van bepaalde zaken, zoals tv kijken en ongezonde dingen eten. In de planning zaten al verschillende afspraken waarbij dit lastig zou worden waaronder een high tea met mijn afdeling op het werk.

Ik besloot om het aan God voor te leggen in gebed. Ik vertelde Hem dat ik graag aan deze tien dagen van gebed wilde meedoen, maar niet in mijn eentje en dat ik niet wist hoe ik het allemaal moest plannen. Tijdens mijn gebed hakte ik de knoop door: ik zou hoe dan ook mee doen en vroeg God om alle obstakels weg te halen. Op dat moment schoten mij twee namen te binnen van vrouwen die ik zou kunnen vragen of zij geïnteresseerd waren om samen met mij te bidden. Na mijn gebed downloadde ik alle materialen, bedacht hoe ik deze tien dagen wilde doorlopen en begon aan de eerste dag. Toen ik een tijdje later die ochtend mijn telefoon pakte om deze twee vrouwen te benaderen, zag ik dat zij allebei afzonderlijk een bericht hadden gestuurd om te vragen wie mee wilden doen aan de tien dagen van gebed. Ik kon mijn geluk niet op! Nauwelijks was ik begonnen en mijn eerste gebed was al verhoord. Ik dankte God voor Zijn voorzienigheid.

“En het zal geschieden dat voordat zij roepen, Ík zal antwoorden, terwijl ze nog spreken, Ík zal horen.” Jes. 65:24

Uiteindelijk heeft een kleine groep uit onze gemeente mee gedaan aan de tien dagen en drie keer zijn we met een deel daarvan samen gekomen om te lezen en bidden. Wat een kostbare momenten zijn dat geweest. Het is bijzonder om samen de Heer te zoeken, je hart te openen en je te wijden aan Hem. Verschillende keren gedurende deze periode heb ik Gods nabijheid sterk ervaren. Tijdens deze anderhalve week had ik een sterk gevoel van blijdschap en vrede in mijn binnenste. Mijn hart leek af en toe op het punt van barsten te staan van de liefde die ik voelde.  Opeens begreep ik – niet alleen met mijn verstand, maar met mijn hele wezen – dat wij niet zomaar voor God kunnen staan en leven. Zijn liefde, Zijn licht en Zijn goedheid zouden te overweldigend voor ons zijn. Denk aan het verhaal van Mozes, toen hij afdaalde van de berg nadat hij 40 dagen daar met God had doorgebracht. Zijn gezicht straalde zo sterk, dat het volk vroeg of hij het wilde bedekken, want het was te fel voor hen. Zij hadden zelf niet in Gods aanwezigheid kunnen doorbrengen zoals Mozes dat had gedaan, het zou te veel voor hen zijn geweest.

Ze zeggen weleens ‘waar je mee omgaat, word je mee besmet’. Meestal is het gekscherend bedoeld. Er zit echter wel een kern van waarheid in. Zeker als het over God gaat, is dit waar in positieve zin. Wanneer je veel in Zijn nabijheid doorbrengt, Zijn geduldige en oneindige liefde mag ervaren, dan ga je vanzelf ook liefde voelen. Niet alleen voor Hem, maar ook voor de wereld om je heen. Je kunt onmogelijk in Zijn aanwezigheid verblijven zonder de transformerende kracht van Zijn liefde te ervaren. Verander je dan als persoon van de één op de andere dag? Ja en nee. Het kan dat je op een bepaald moment ineens ‘het licht ziet’ en in staat bent om met hele andere ogen naar de wereld te kijken. Daardoor kun je andere keuzes maken in wat je doet en wat je niet doet, hoe je met andere mensen omgaat, wat je zegt of wat je bewust laat rusten.  Tegelijkertijd verandert over het algemeen niet alles in één keer. De mens is een gewoontedier en nieuwe gewoontes moeten inslijten. Teveel veranderingen in één keer, zijn moeilijker vast te houden. Het is een proces, waar je je hele leven de tijd voor hebt. Toch zal de transformatie die jouw tijd met de Vader geeft, merkbaar zijn voor je omgeving.

Zo was bijvoorbeeld voor mij de start van het nieuwe jaar op mijn werk moeizaam. Ik kon na mijn vakantie tussen kerst en oud & nieuw maar moeilijk op gang komen. Ik voelde sterke weerstand om naar mijn werk te gaan en was ronduit ongemotiveerd. Dit was niet erg bevorderlijk voor mijn humeur. Dat hadden enkele collega’s ook opgemerkt. De dag vóórdat ik met de tien dagen van gebed begon, was ik in een bijzonder slechte stemming. Ik merkte het bij mijzelf, werd er door verschillende mensen fijntjes op gewezen, maar was niet in staat om er iets aan te veranderen. Mijn intensieve tijd met God die in de periode daarna volgde, bracht daar drastisch verandering in. Toen ik op de laatste dag van de gebedsperiode 's ochtends vroeg op kantoor goed gemutst mijn collega’s groette en ze wees op de prachtige zonsopgang, maakte mijn leidinggevende er een opmerking over.  ‘Je bent opeens zo blij deze week!’, zei ze, ‘wat een verschil met twee de weken ervoor’.

Yep. Zo’n verschil kan God maken. Wanneer we dat verschil willen blijven ervaren, zullen we steeds tijd met God moeten doorbrengen. Hij die het vuur van liefde in ons aansteekt, is de enige die het brandende kan houden. We kunnen daarvoor niet uit onszelf putten. Ik ben blij dat ik het verschil zo nadrukkelijk heb mogen ervaren en dank God dat Hij het mogelijk maakte voor mij om deel te nemen aan deze tien dagen van gebed.

“Dan zal ik u een nieuw hart geven en een nieuwe geest in uw binnenste geven. Ik zal het hart van steen uit uw lichaam wegnemen en u een hart van vlees geven.” Ezech. 36:26